Zwanger worden was voor ons geen evidentie. Na al meer dan een jaar gestopt te zijn met de pil en 6 maand intensief proberen hadden we een afspraak gemaakt op fertiliteit.

Vele testen later bleek inderdaad dat natuurlijk zwanger worden geen optie was. Zonder twijfelen zijn we dan direct aan een IVF behandeling begonnen, die uiteindelijk nog is omgezet naar ICSI

Deze behandelingen waren heel intensief en mijn lichaam overreageerde op de hormonen, overstimulatie, vocht op de eierstokken, ik leek al 9 maand zwanger na zo’n behandeling.

Beste Sarah

Klinkt het raar als ik zeg dat ik "blij" ben met je initiatief? Sinds ik in 2015 bevallen ben van mijn tweeling, ben ik op zoek naar informatie, verhalen over mensen die hetzelfde meemaakten. Maar, gelukkig, lees je deze verhalen niet vaak. Ik heb mij heel vaak alleen gevoeld in mijn verdriet. De opmerkingen dat je toch nog een kindje hebt helpen niet echt op dat vlak.

 Op mijn pols heb ik trouwens ook een libelle getatoeëerd, vanwege dus de toepasselijke symboliek.

Bij deze, bedankt voor je initiatief! Ik hoop echt dat je via deze weg andere families kan bereiken, zodat ook zij zich niet alleen hoeven te voelen.

 Dit is ons verhaal: na 4jaar proberen om zwanger te worden, raken we via IVF/ICSI zwanger van een tweeling. Door de hormonen en de tweelingzwangerschap had ik last van overstimulatie ( veel vocht in de buik, oud bloed in de baarmoeder, veel pijn), ook veel bloedingen. Op week 7 & 8 werd er gedacht dat er maar 1 kindje was, tot ik er ineens 2 bleek te verwachten.

 Ik ben Anke Delnooz, 29 jaar en mama van twee schatten van jongens, Mathis (4j) en Liam(2j).

Het begon allemaal december 2016. Mathis was 1.5j en mijn man en ik voelden ons klaar om te gaan voor een tweede kindje. Bij Mathis was ik onmiddellijk zwanger dus we wisten dat het wel snel kon gaan.

In het midden van de feestdagen ben ik dus een paar testen gaan kopen bij de apotheker. En jawel na twee negatieve testen was er eindelijk die positieve test! Ik was terug zwanger en dus ook in de 7^e hemel. Kort na nieuwjaar lichten we onze ouders en familie in dat ik zwanger ben.

Ook op mijn werk is het belangrijk dat ik onmiddellijk laat weten dat ik zwanger ben, aangezien het zwaar werk is dat ik verricht is het belangrijk om bij de arbeidsgeneesheer langs te gaan. Deze stelt dan ook vast dat ik zwanger ben, waardoor ik aangepast werk kan krijgen.

September 2011 - Hoera! Zwanger!

Het is begin september wanneer we het goede nieuws vernemen. Eindelijk is het zover. Ik en mijn man verwachten een kindje. Het zwanger geraken liep niet van een leien dakje. Zeer onregelmatige cycli zorgden ervoor dat we een jaar geduld moesten hebben. Maar, nu het toch zover is, loop ik op een roze wolk. De eerste echo bij de gynaecoloog volgt. Ongeduldig wacht ik mijn beurt af tot ik eindelijk een blik op ons ukkepukkietje kan werpen. Ik ga alleen naar de afspraak, want mijn man moet nog werken en kan op dat moment moeilijk verlof nemen. De gynaecoloog start aan het onderzoek en komt met verrassend nieuws. Niet één, maar 2 kindjes! Dolgelukkig bel ik mijn man op en vertel dat we een Ukkietje én een Pukkietje verwachten. We besluiten dat we het nieuws niet voor onszelf willen houden en lichten familie en vrienden in.